به نام خداوند مهربان

 

بیانیه­ ی مأموریت مجتمع آموزشی نوید صالحین

 

 

مأموریت ما تعلیم و تربیت برای حرکت به سوی زندگی متعالی است. می خواهیم کسانی که به ما اعتماد می کنند بتوانند در ایجاد ارتباط با خود، دیگران، جهان هستی و خدا به توانمندی های موثری دست یابند.

در تحقق این مأموریت به ارزش­ها و اصول زیر معتقدیم:

• تمرکز ما در تعلیم و تربیت انسان هایی خدا باور، اخلاق مدار، خلاق، اندیشمند و نقاد است که مسئولیت پذیری، رواداری، قانون گرایی، نوع دوستی، نظم و تعادل از ویژگی های برجسته ی آنان باشد.
• یادگیری مستمر و لذت بخش، پژوهنده بودن، روحیه ی کار گروهی، کارآمدی و اثربخشی دانش آموختگان از ویژگی هایی است که در تعلیم و تربیت خود همواره مدنظر قرار می دهیم.
• اساسی ترین کار در تحقق این خواسته ها را در تعلیم و تربیتی می دانیم که با کیفیت برتر و بهره گیری از فناوری ها و دستاوردهای نوین در محیطی امن ارائه شود.
• سعی می کنیم به تفاوت های فردی یادگیرندگان توجه داشته باشیم و آنان را در مسیر استعدادهایشان هدایت کنیم. ما معتقدیم که مأموریت ما محقق نمی شود مگر این که سازمانمان در مسیر رشد و خودکفایی گام بردارد و این، نیازمند سازمان و کارکنانی یادگیرنده، پویا و روزآمد همراه با روحیه ی کار تیمی است؛ سازمانی پیش رو که خود را آماده ی ورود به جامعه ی دانش محور کند و از صالحین آگاه باشند.

دورنمای فعالیت های دبستان نوید صالحین 

امروزه مدرسه به عنوان یک سرمایه­ی اجتماعی، نهادی است متشکل از ارکان اصلی جامعه یعنی والدین، دانش آموزان و معلمان که هر سه خود از سرمایه های اجتماعی می باشند و توسعه و پیشرفت هر کشوری در گروی توسعه یافتگی، پیشرفت و کارآمدی این سرمایه ها است.

از آن جایی که تعامل این ارکان در فرآیند نظام تعلیم و تربیت هر کشور به عنوان یک راهبرد اساسی مورد توجه می باشد؛ برآن هستیم تا در مجتمع نوید صالحین در پی تقویت این تعامل با ایجاد شرایطی کیفی، فرآیند نظام آموزشی و پرورشی را در قالب سبکی منحصر به خود محقق سازیم.

گام اول در شکل گیری این مهم، ایجاد و تعهد نسبت به اصل مهم «بهداشت روانی» در بین دانش آموزان، والدین و معلمان می باشد تا از این رهگذر بتوانیم زمینه ای برای برقراری تعامل سازنده­ی این ارکان فراهم سازیم و در فضایی عاری از هر گونه دغدغه ی غیر متعارف، شرایط را برای شکل گیری فرآیند یاددهی- یادگیری در مدرسه  مهیا سازیم.

بهداشت روانی شامل شناخت حداکثری از خود (توانایی ها، قابلیت ها، علایق و محدودیت ها)، مسئولیت ها، انتخاب ها و شیوه های تلاش برای رسیدن به هدف می باشد.

«یادگیری» فرآیندی است که طی آن دانش آموز، والدین و معلم در تعاملی با همدیگر امکان تحقق آن را فراهم خواهند کرد. اگر دانش آموز را در عرصه ی یادگیری، تنها بدانیم؛ طبیعی است که این مهم به درستی و کمال محقق نخواهد شد.

میزان تعامل سازنده ی این سه گروه با همدیگر در شکل گیری «شوق به یادگیری» در دانش آموزان بسیار مؤثر است. دانش آموز تنها عضو این جریان و فرآیند نیست که ما صرفاً از او بخواهیم تلاش نماید و همواره با نهایت کیفیت درس بخواند و والدین و معلم نیز به کار خود ادامه دهند؛ بلکه سهم هر کدام در این جریان، بسیار حیاتی و مهم می باشد.

خانه و والدین، موقعیت  اولیه ی شکل گیری شوق به یادگیری در دانش آموز است. والدین تعریفشان از یادگیری و انتظارشان از آموخته ها و فراگرفته های فرزندشان چیست؟ آن ها تلاش فرزندشان در مسیر یادگیری را چه چیزی تعریف کرده اند؟ فکر می کنند کدام دسته فعالیت ها از جانب دانش آموز به مثابه­ی یادگیری و آموزش می باشد؟ عرصه و گستره ی این فعالیت ها را در کدام بخش ها، حوزه ها و موقعیت ها تعریف می­کنند؟ آیا والدین مجموعه­ی انتظارات و باورهایشان را در اشتراک با رویکرد، استراتژی و چشم انداز مدرسه به میان آورده اند؟ اگر فرآیند یاددهی – یادگیری را واگنی تصور کنیم که بر ریلی اختصاصی امکان حرکت دارد؛ والدین چه باوری نسبت به این که یکی از این ریل ها هستند، دارند؟

نهایتاً توجه به این اصل محوری و اساسی که شوق به یادگیری از درون خانواده و نحوه­ی تعاملات و مراودات والدین با فرزندشان در دانش آموز شکل می گیرد و تقویت آن در مدرسه و توسط معلمان می باشد.

موقعیت دومی که بیش تر به تقویت این شوق و شکوفاسازی استعدادها و قابلیت های دانش آموز خواهد پرداخت، مدرسه است. در یک تعریف کُلی می توان گفت «مدرسه عبارت است از کلیه ی سخت افزارها، نرم افزارها و نیروی انسانی شاغل در آن به عنوان معلم که می تواند دانش آموز را با فعالیت هایی که دانش و تجربه های قبلی او در آن نقش اساسی دارد درگیر نماید و فرصتی مناسب جهت بروز یافته ها و ساخته هایش به او دهد که استمرار چنین رویکردی، منجر به افزایش شوق به مدرسه و یادگیری می گردد.»

در رویکرد تعلیم و تربیت نوین، توجه به انسان و رعایت ارزش­های انسانی و تقویت توانایی و استعداد او در مدرسه از اصلی ترین مأموریت­ها  می­باشد. از این رهگذر و با توجه به اهداف و راهبردهای مجتمع نوید صالحین، واحد دبستان به دنبال شکوفاسازی استعداد و توانایی دانش آموز از طریق کسب مهارت های اصلی، کشف مسأله و یافتن راه حل آن بر اساس رویکرد شناختی می­باشد.

اهداف اصلی آموزش و پرورش قرن 21

امروزه آموزش و پرورش مانند عرصه های دیگر اجتماعی در تعاملی جهانی، با توجه به فرهنگ و ارزش های بومی، اهدافی را برای خود در نظر   گرفته است، از این روی ما نیز با توجه به اهداف اصلی آموزش و پرورش قرن 21 که شامل «یادگیری برای دانستن؛ دانایی»، «یادگیری برای توانستن؛ توانایی»، «یادگیری برای زیستن؛ دانایی برای زیستن»، «یادگیری برای با هم زیستن؛ توانایی برای با هم زیستن» می­باشد، تلاش داریم تا یادگیری فرزندانمان را با این رویکرد محقق سازیم.

در راستای اهداف فوق «یادگیری» عبارت است از دریافت اطلاعات حسی و پردازش آن براساس دانش و تجارب قبلی که منجر به ساخت جدید ذهنی می­شود و همچنین «یاددهی» به معنای زمینه سازی برای ایجاد ساختار جدید ذهنی با استفاده از فعالیت های محوری مقتضی با سن و عینی بودن دانش آموز می باشد. کمال این فرآیند در هم سویی مدرسه و والدین تحقق می یابد.

از این رهگذر یادگیری در مدرسه مستلزم توجه، مشاهده، یادسپاری، فهمیدن، تنظیم هدف­ها و مسئولیت پذیری دانش آموزان می­باشد.

ویژگی های آموزش و پرورش مورد علاقه ­ی نوید صالحین

آموزش و پرورش مطلوب نوید صالحین با در نظر گرفتن رویکرد کتاب های درسی با شاخصه­ی نوین، علمی و فن آورانه بودن فعالیت­ها و تأکید بر ارزش­های دینی از طریق نیل به چهار هدف آموزش و پرورش برای قرن بیست و یکم امکان تحقق خواهد داشت.

• شاخصه­ ی نوینبودن در آموزش و پرورش اشاره به بهره­برداری از آخرین نظریه­ها، الگوها و شیوه­های فعالیت در حوزه­ی یاددهی-یادگیری دارد.
• شاخصه­ ی علمیبودن، اشاره به رعایت آخرین شاخص­های نظام آموزش و پرورش رسمی و جهانی در طراحی، برنامه ریزی، اجرا و ارزیابی فعالیت­های یاددهی-یادگیری دارد.
• شاخصه­ ی فن آورانهاشاره به بهره­برداری حداکثری از تکنولوژی­های تولید شده در فعالیت­های یاددهی- یادگیری توسط معلم و دانش آموز دارد.
• شاخصه­ ی ارزش­های دینیاشاره به توجه و رعایت مفاهیم و ارزش­های والا و جهان شمولی چون تکریم دانایی، تکریم دانش، تکریم یادگیری دائمی، تکریم توانمندی، تکریم مسئولیت پذیری، تکریم انسان، تکریم صلح، تکریم احترام به دیگران و … در چارچوب باورهای منبعث از دین مبین اسلام داشته و ضمن دفاع از آن، خود را نسبت به آن ها متعهد می­داند.

بر این اساس می توان گفت:

«تلاش برای تحقق آموزش و پرورش نوین، علمی، فن آورانه و ارزش های دینی؛ همان آموزش و پرورش بنا شده بر چهار ستون یادگیری، دانستن، زیستن و با هم زیستن» برای مدرسه ی نوید صالحین به عنوان یک چشم انداز تلقی می­گردد.

بنابراین برنامه های آموزشی و فرهنگی در نوید صالحین«با رویکرد سواد علمی و فن آورانه و با محوریت فعالیت و کُنش­های دانش آموزان در پرتو هدایت آموزگار، به جهت کسب دانش جدید و کاربست آن، متناسب با شرایط و مقتضیات رشدی دانش آموز» است.

از آن جایی که تحقق برنامه­های مدرسه در گرو همدلی، هماهنگی و هم فکری ارکان آن ممکن است؛ بیان بخشی از برنامه ها، انتظارات و ویژگی­ها می­تواند تصویری از اهم برنامه­های سال تحصیلی آتی دبستان را برای آگاهی و همراهی بیش تر والدین محترم نمایان سازد.

«تلاش دانش آموز، حضور جدی و آگاهانه­ ی اولیاء در کنار برنامه های دقیق و عملیاتی مدرسه»

اهداف دروس در دوره ی دبستان

 ■ قرآن

وضعیتی است که دانش آموزان از طریق صحیح و روان خوانی قرآن و خواندن ترکیب­ها و واژگان قرآنی، نسبت به برقراری ارتباط مؤثر با قرآن از طریق شناخت مفاهیم تربیت دینی (اخلاق، نوع دوستی، رعایت حقوق دیگران، رعایت عدالت، رعایت انصاف، سپاس گزاری، گذشت و …) تحریک شده تا زمینه های افزایش اُنس با قرآن بیش تر گردد.

■  هدیه ­های آسمان

وضعیتی است که با درگیر کردن ذهن دانش آموز از طریق مشاهده ی پدیده های پیرامون خود، نخستین گام­های تفکر در آفرینش برای شناخت نظام خلقت، خالق نظام خلقت و وظایف خود در برابر خالق و مردم، را خواهد برداشت. از این رهگذر است که درس هدیه­های آسمانی با رعایت حداکثری نکات زیر ممکن خواهد بود:

• تلاش برای مرتبط ساختن آموزش­های دینی دانش آموزان با زندگی روزمره­ی آن ها به گونه­ای که آموزش­ها از زندگیِ کودکی شروع شده و به زندگیِ بزرگسالی آن ها ختم شوند
• تلاش برای فراهم کردن زمینه های مناسب، به منظور استنباط و نتیجه­گیری خود دانش آموزان از مطالب و موضوعات و پرهیز از انباشته کردن ذهن آن ها از مفاهیم و اطلاعات حافظه ای
• تلاش برای ایجاد امید، شادی و نشاط به هنگام ارائه­ی آموزش­های دینی و پرهیز از ایجاد اضطراب و صدمات روحی و روانی در دانش آموزان
• ترسیم چهره­ای صمیمی و قابل فهم برای دانش آموزان از شخصیت، رفتار و زندگی پیامبر اسلام (ص) و معصومین (ع)
• تلاش برای پرورش حس زیبایی شناسیِ دانش آموزان با بهره­گیری از هنرهای جذاب در جهت درک هر چه بیش تر مفاهیم دینی
• استفاده از بیان غیر مستقیم در آموزش مفاهیم بویژه مفاهیم اخلاقی

■  فارسی

خواندن: وضعیتی است که با درگیر کردن ذهن دانش آموز با قالب های ادبی، تصاویر، نشانه­ها و ترکیب نشانه­ها، منجر به پرورش خوب دیدن، دقیق گوش دادن، روان خواندن، تقویت حافظه­ی زبانی، درک متن، خوب سخن گفتن، واژه آموزی، درک محتوا، رعایت لحن و آهنگ و درک تصویری می شود. صحیح خوانی و آهنگین خواندن جملات باید به گونه ای باشد که منجر به درک موضوع و دریافت مفاهیم مندرج در کتاب درسی و بیان شیوای آن گردد.

پرورش درک شنیداری با گوش دادن به خوانش متن، تقویت اعتماد به نفس با شعر خوانی، قدرت سخن گفتن در برابر جمع و کاهش کم رویی با اجرای نمایش، پرورش حافظه و تقویت فن بیان با حفظ شعر و تقویت قدرت ادراکی و تفکّر با خواندن حکایت و ضرب المثل و و گفت و شنود محقق می گردد.

نوشتن: وضعیتی است که با درگیر کردن ذهن دانش آموز با تصویر نویسی، انشا، مقایسه ی پدیده­ها، نوشتن تفاوت­ها و همانندی­ها و تبدیل شعر به نوشته های ساده، مهارت نوشتن نزد وی تقویت می­گردد. او با درک صداها و نشانه­ها، توانایی بازشناسی و کاربست شکل درست نشانه­ها را پیدا می­کند. وی با شناخت چگونگی واژه­سازی و درک معانی مترادف و متضاد، قادر به استفاده­ی درست از کلمات و نشانه­ها در نوشتار می­شود. همچنین این توانایی­ها او را یاری خواهد کرد تا با خلاقیت، جملات تازه بسازد و با پرورش تخیل، بتواند متن­هایی در قالب انشا ساخته و پرداخته کند. این درس با ایجاد فرصت برای تفکر، درک و دریافت او را از سطح ساده و دریافت اطّلاعات آشکار متن به لایه های زیرین و سطوح عمیق­تر درک متن، راهبری می­نماید.

 ■ ریاضی

وضعیتی است که دانش آموز با درگیر کردن ذهن خود برای درک الگوها و روابط میان آن ها، با استفاده از آگاهی های قبلی و پردازش اطلاعات، دست به ساخت دانش جدید می­زند. این فعّالیت­ها در قالب بازی، کار پروژه­ای، انجام عملیات و دست سازه شامل مراحلی مانند درک کردن، کشف کردن، حلّ مسئله، استدلال کردن، بررسی کردن، حدس و آزمایش، توضیح راه حل، مرتّب کردن، قضاوت در مورد یک راه حل و مقایسه­ی راه حل­های مختلف صورت می گیرد.

ایجاد زمینه برای فکر کردن و پرورش توانایی­های ذهنی دانش آموزان، ایجاد زمینه برای تقویت نظم فکری و ارتقای توانایی آنان در مدل سازی، یادگیری مفاهیم پایه­ی ریاضی و ایجاد توانایی در محاسبات مورد نیاز در زندگی روزمره، از اهداف آموزش ریاضی در دوره ی ابتدایی می باشند. برخی از مفاهیمی که دانش آموزان در دوره ی ابتدایی فرا می گیرند عبارت است از:

• عدد: از درک عدد، حس عددی (تجسم بزرگی عدد)، شمارش معنادار و نام و نماد عدد در پایه­ی اول شروع می­شود و در پایه­های بعدی به ترتیب ساختار ارزش مکانی به سمت اعداد بزرگ تر تعمیم داده می شود تا در پایان پایه­ی پنجم به عدد میلیارد می رسد. همچنین در پایه­ی چهارم تعمیم جدول به سمت اعداد کوچک یعنی اعداد کوچکتر از واحد آغاز و نماد اعشار معرفی می شود. از پایه­ی دوم به بعد دانش آموزان با مفهوم جدیدی از عدد به شکل کسر آشنا می شوند و این مفهوم تا درک واحد کسر و اعداد مخلوط گسترش می یابد. از پایه­ی چهارم به بعد درک ارتباط میان انواع مختلف اعداد اتفاق می افتد.
• نسبت و تناسب: در پایه­ی پنجم در ادامه­ی مفهوم کسر، یادگیرندگان با درک رابطه­ی میان دو کمیت، با استفاده از نماد کسر با مفهوم نسبت و تناسب رو به رو می شوند. از این مفهوم در پایه­ی پنجم و ششم به صورت گسترده در محاسبه­ی درصد، سود، ضرر، تخفیف و … استفاده می کنند.
• الگو: دانش آموزان در پایه­ی اول با مفهوم الگو آشنا شده و توانایی شناسایی شکل­های الگودار (شامل الگوهای عددی و هندسی) را کسب می­کنند. سپس می­توانند الگو را تعمیم داده، واحد تکرار را کشف نمایند و ویژگی­های آن را توصیف کنند. در پایه­ی دوم تا ششم همین مفهوم در قالب الگوهای پیچیده تر گسترش می یابد و در پایه­ی چهارم دانش آموزان به توانایی پیش بینی ادامه­ی الگوها می رسند.
• هندسه: در پایه­ی اول، دانش آموزان با اشکال هندسی و نام­ آن ها آشنا می شوند. از پایه­ی دوم تا چهارم اجزا و ویژگی­های این اشکال را درک می کنند و از پایه­ی چهارم به بعد توانایی مقایسه کردن این اشکال را پیدا می کنند. همچنین در پایه­ی سوم به تدریج اشکال سه بعدی معرفی می شوند و دانش آموزان قادر به کسب مهارت تجسم فضایی می گردند.
• اندازه گیری: در پایه­ی اول دانش آموزان با مفهوم اندازه گیری و اهمیت واحد اندازه گیری آشنا می شوند. از پایه­ی دوم به بعد واحدهای اندازه گیری طول، زمان، سطح، زاویه، حجم و ابزارهای اندازه گیری هر کدام معرفی می گردند و دانش آموزان، مهارت استفاده از این ابزار را تمرین می کنند.
• آمار و احتمال: دانش آموزان با مفهوم سرشماری در پایه­ی اول آشنا شده و از ابزار چوب خط برای ثبت داده­ها استفاده می کنند و از پایه­­ی دوم جمع آوری، ثبت و نمایش داده­ها بر روی نمودارهای مختلف را فرا می گیرند. در پایه­ های پنجم و ششم شاخص­های میانگین و میانه را برای توصیف نمودار درک کرده و از پایه­ی دوم تا پنجم پدیده های تصادفی را تجربه می­نمایند.
• محاسبات: در پایه­ی اول، مفهوم جمع و تفریق را درک نموده و همچنین در طول پایه­ی اول و دوم الگوریتم­های جمع و تفریق اعداد تا سه رقم را فرا می گیرند. در پایه­ی سوم دو مفهوم ضرب و تقسیم را درک کرده و الگوریتم های ضرب و تقسیم اعداد چند رقمی را یاد می­گیرند. از پایه­ی چهارم به بعد عملگرهای محاسباتی را به انواع مختلف اعداد تعمیم می دهند.

■  علوم تجربی

وضعیتی است که با درگیر کردن ذهن دانش آموز از طریق ایجاد حساسیت نسبت به محیط اطراف به وسیله ی تحریک حواس پنج گانه و مشاهده­ی پدیده­ها، ارتباط میان آن ها را درک کند. او طی این فرآیند می تواند با استفاده از طرح مسأله، فرضیه سازی و آزمون فرضیه، نسبت به ساخت جدید ذهنی اقدام نماید.

چنین فرآیندی فرصتی را برای درک پدیده­های طبیعی فراهم می­کند تا دانش آموز با استفاده­ی مسئولانه از طبیعت به مثابه­ی بخشی از خلقت الهی و آموختن از آن، برای ایفای نقش سازنده در ارتقای سطح زندگی فردی، خانوادگی، ملیّ و جهانی آماده گردد. این مهم از طریق کاربست روش علمی با تأکید بر تقویت مهارت مشاهده­گری، پرسش­گری، فرضیه سازی، جمع آوری اطلاعات و مستند­سازی و ارائه­ی آن ها، طراحی، اجرا و ارزیابی آزمایش و تحلیل و نتیجه گیری و همچنین فن آورانه کردن علم با به کارگیری آن در زندگی روزمره و طراحی و ساخت مدل­ها و سازه­ها انجام می­پذیرد.

• مشاهده­گری: حواس، راه شناخت دنیای اطراف است و مشاهده، به کارگیری حواس پنج گانه اطلاق می شود. مشاهده ابزار انتقال مفهوم از بیرون به ذهن است. این مهارتِ بسیار پایه ای و مهم که با به دنیا آمدن در انسان شکل می گیرد، در پایه­ی اول با شناخت حواس و اندام­های مربوط به آن شروع می­شود. در این پایه دانش آموزان یاد می­گیرند که برای دریافت اطلاعات از پیرامون خود چگونه از حواس مرتبط استفاده نمایند. در پایه­های بعدی این مهارت تقویت و به صورت مشاهده­ی کیفی و کمی گسترش می­یابد و دانش آموزان توانایی دریافت جزئیات پدیده­های ساکن و پویا را کسب می کنند. دانش آموزان پایه­ی اول مشاهدات خود را به صورت گفتاری و نقاشی توصیف می­کنند و از پایه­ی دوم، ثبت مشاهدات خود را با نوشتن توصیفات خود پی می­گیرند.
• پرسش­گری و فرضیه­سازی: مشاهده­ی خوب منجر به درک و مقایسه با تجربه­های قبلی و در نتیجه ایجاد پرسش در ذهن مشاهده­گر می­شود. هنگامی که پرسش در ذهن ایجاد می­شود، هر فرد برای آن پاسخی احتمالی دارد که به آن فرضیه می­گوییم. این دو مهارت با ایجاد فرصت مشاهده­های چالش برانگیز و برانگیختن دانش آموزان به تفکر و نهراسیدن از اشتباه در ارائه­ی پاسخ احتمالی، از پایه­ی اول شروع می­شود و در پایه­های بالاتر گسترش می­یابد. با ایجاد پرسش در ذهن و فرضیه­سازی، گامی مهم در جهت ساخت دانش توسط خود دانش آموز است.
• جمع آوری اطلاعات و مستند سازی و ارائه­ی آن ها: این مرحله یکی از مراحل ساخت دانش است. دانش آموزان از پایه­ی سوم یاد می­گیرند که چگونه متناسب با پرسش طرح شده، پس از فرضیه سازی؛ اطلاعات جمع آوری کرده و در شکل های گوناگون مانند جدول، گزارش، .. مستند سازی کنند و به روش­های گوناگون به کلاس ارائه دهند.
• طراحی، اجرا و ارزیابی آزمایش: در پایه­ی اول، آزمایش بیش تر برای مشاهده­ و توصیف پدیده­ها انجام می­شود. از پایه­ی دوم، آزمایش برای آزمون فرضیه اجرا می شود و اندازه گیری نیز از این پایه آغاز می گردد. از پایه­ی چهارم، دانش آموزان شروع به طراحی آزمایش مبتنی بر پرسشی که طرح نموده­اند می­کنند و به تدریج توانایی ارزیابی چگونگی طراحی و اجرای آزمایش­های خود را پیدا می­کنند.
• تحلیل و نتیجه گیری: ساخت دانش در ذهن دانش آموز فرآیندی است که از مشاهده آغاز می­گردد و به تدریج تکامل می­یابد. از آن جایی­که پیمودن این مسیر به تجربه­های قبلی، دریافت حواس، دقت در مشاهده پرسش­هایی که در ذهن شکل می­گیرد و مسیری که فرد در یافتن جواب خود طی می­کند بستگی دارد، تحلیل و نتیجه­گیری برای هر دانش آموز امری شخصی است. با این حال با ایجاد فرصت گفت و شنودهای کلاسی و گروهی و ارائه­ی یافته­های دانش آموزان، آنان در معرض یافته­های یکدیگر قرار می­گیرند و دانش ساخته شده­ی خود را بازسازی می­کنند.
• فن آورانه کردن علم با به کارگیری آن در زندگی روزمره: درس علوم با ایجاد فرصت­هایی برای مشاهده­ی پیرامون و شناخت پدیده­ها، مسئولیت افراد را نسبت به محیط افزایش می­دهد و توانایی او را نسبت به تعامل با محیط افزایش می دهد.
• طراحی و ساخت مدل­ها و سازه­ها: دانش آموزان از پایه­ی دوم به ساخت مدل و سازه می­پردازند. با این فعالیت، مشاهده­گری، خلاقیت و توانایی حل مسئله­ی آنان پرورش می­یابد و مهارت های دستی آنان نیز تقویت می گردد.

■  مطالعات اجتماعی

وضعیتی است که طی آن، دانش آموز نسبت به رُخ دادهای پیرامون خود، حساس و کنجکاو می شود. مهارت اندیشیدن پیرامون پدیده های اجتماعی را به او می آموزد و او را فردی پُرسشگر، منتقد، خلاق، دارای شناخت، مسئول و مؤثر نسبت به خود و اجتماع تربیت می کند. این درس شامل پنج حوزه­ی موضوعی است که شامل فضا و مکان؛ زمان، تداوم و تغییر؛ فرهنگ و هویت؛ نظام اجتماعی؛ منابع و فعالیت های اقتصادی هستند.